دل به که بستن... مسئله این است!
این پرسشی است که ذهن خیلی از ما آدم ها را درگیر می کند،یا می دانیم یا نمی دانیم!!! سن و سال هم نمی شناسد... .انسان در هر سنی که باشد می تواند دل ببندد یا دل بشکند، زن و مرد و دختر و پسر هم ندارد، هر کسی در هر شرایطی یا دل می بندد یا دل می شکند... .
از دید من، توی انسان باید به کسی دل ببندی که در کنارش ریشه بزنی ، ریشه ات با ریشه اش گره بخورد و تا دل زمین پیش رود، کسی که در کنارش چنان ریشه ای بزنی که با هیچ باد و طوفانی تنت نلرزد... باید دل به کسی ببندی که بتوانی به تنه ی ستورش تکیه زنی ، که در نهایت خستگی بتوانی پشت خمیده ات را با تکیه بر او صاف کنی... کسی که با برگ هایش نفس بکشی و با برگ هایت نفس بکشد، کسی که سایه ات پناهش باشد و پناهت سایه اش... کسی که با بهار خنده های تو نو شود... کسی که خورشید آسمانش با دیدن روی تو طلوع کند و روزش با بسته شدن پلک تو شب شود. کسی که هوای دلش با ابر دلت بارانی شود ، کسی که بتوانی در دل دریایی اش آسوده شنا کنی... کسی که پس از طوفان ، تو ساحل امنش باشی ، کسی که برق چشمانش مهتاب شب ابری ات باشد... . کسی که در آسمان دلت بی پروا پرواز کند و تو در دلش تا بی کران ها اوج بگیری ... .
یک کلام ؛ کسی که هستی ات باشد و هستی اش تو باشی... .
ما آدم ها همیشه به دل بستگی ها و دل بستگانمان فکر می کنیم ، همیشه در پس زمینه ی ذهنمان به درست بودن و نبودن دلبستگی هایمان می اندیشیم... ولی خیلی کم پیش می آید دلی را بشکنیم و به درست و نادرست بودن آن بیاندیشیم.
هیچ وقت فکر نمی کنیم که گاهی سنگی می شویم و دلی را نشانه می رویم .هیچ وقت به صدای خرد شدن دلی گوش نمی کنیم ، هیچ وقت تلاش نمی کنیم دل شکسته ای را بند بزنیم... . ما آدم ها همیشه خود خواهیم... .
سلام خدمت همه بازدید کنندگان این وبلاگ اسم بنده امیر هستم دانشجوی کارشناسی رشته برق قدرت امیدوارم تونسته باشم با ایجاد این وبلاگ تا حدی نیاز های شما دوستان گلم رو برطرف کرده باشم مطالب این وب برگرفته از وب های دیگست و چیزایی رو هم خودم مینویسم براتون امیدوارم لذت ببرید